با اجازهی آیتالله آملی لاريجاني
محمد توکلیاوایل هفته پیش که رییسجمهور روحانی در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات مشغول سخنرانی بود و در صحبت هایش به چند رسانه که همه با نام آنها و متنفّذان پشت پردهی همراهشان آشنا هستند اشاره کرد و از رانت اطلاعاتی شان سخن گفت و از سوی دیگر از برخی برخوردها با اصحاب رسانه گلایه کرد شاید هیچ گاه فکرش را هم نمیکرد که رییس یک قوهی دیگر پاسخش را بدهد.رییس قوه قضاییه از برادر بزرگوار ی (روحانی) یاد کرد که همزمان با اینکه از محدودیت هایی که برای رسانهها ایجاد شده است گلایه میکند در جاهای دیگری خواهان برخورد با رسانه هایی دیگر میشود. به نظر میرسد مشکلی که هر دوی این مسئولان محترم ارشد نظام از آن گلایه مند باشند استاندارد دوگانه است؛ رییسجمهور از برخورد دستگاه قضا با برخی رسانهها و عدم برخورد با رسانه هایی که گاهی علنا هتاکی میکنند گله دارد، قاضی القضات هم از اینکه رییسجمهور در تریبونهای عمومی خواهان آزادی رسانه هاست و در جمعهای خصوصی از عدم برخورد با رسانهها گله میکند گلایه مند است. به نظر میرسد این موضوع که حق با کدام یک از این دو بزرگوار است و در عالم واقع کدام یک از این دو روایت صادق است بحثی ثانوی باشد و اصل ماجرا گلایه از دوگانگی رفتارهاست.شاید بهتر باشد که برای حل این دوگانگیها به قانون برگردیم و قانون را بدون تبعیض اجرا کنیم. با بررسی برخی نشریات خاص نظیر کیهان، وطن امروز، یالثارات و. . . و مقایسه بعضی مطالب مطرح شده در این رسانهها با مطالبی که در سالهای اخیر باعث تعطیلی رسانههای دیگر شده است میتوان به این نتیجه رسید که برخی رسانهها دارای مصونیت آهنین هستند و برخی دیگر در صورت کوچکترین خطایی با برخورد سهمگین مواجه میشوند.بهتر آن است که از شنیدن واقعیت ناراحت نشویم، این استاندارد دوگانه در مواجه شدن با رسانهها یک واقعیت است که لزوما هم تنها به این دوره از مدیریت دستگاه قضا باز نمیگردد و معضلی ریشه دارتر از آن است که آن را مختص به یک دورهی خاص بدانیم. شاید راه حل این مسئله این باشد که افرادی حرفهای که حوزه فعالیتشان رسانه است مسائل مرتبط با این حوزه را بررسی کنند. مانند همان روشی که در سازمان نظام پزشکی انجام میشود.موضوع دیگر قابل بحث این است که در شرایطی که رسانهها به دلیل احتیاطهای بیش از حد خودشان و سخت گیریهای بیش از حد سوی مقابل چندان تمایلی به نقد اقدامات دستگاه قضا و اظهارات رییس این قوه ندارند حداقل انتظار این است که تحمل شنیدن نقدهای فردی که مسئول اجرای قانون اساسی است وجود داشته باشد. سخن آخر اینکه از زاویهای دیگر میتوان این گلایهی متقابل را در اصل ناشی از صحبت دیگر روحانی دانست که از رانت اطلاعاتی برخی رسانههای خاص سخن گفته است که در این باره گفتنی هایی است که خودِ حضرات مسئول در قوای سه گانه و سایر نهادها و از آنها مهتر مردم بهتر از نویسندهی این چند خط از آن باخبرند. |